حسین درودیان عضو هیئت رئیسه اتاق اصناف تهران و مسئول بازرسی آن و رئیس اتحادیه صنف لوازم الکتریک تهران است. وی دارای فوق دیپلم مخابرات و دانش آموخته مرکز پژوهشهای سازمان بازرگانی است. وی از سال ۱۳۷۹ عضو هیئت مدیره اتحادیه و طی دو دوره اخیر رئیس اتحادیه لوازم الکتریک است.
- با توجه به اینکه اصناف بزرگترین قشر اجتماعی را تشکیل میدهند چرا به اندازه کافی تشکلات صنفی در سیاست گذاریها و تدوین برنامههای توسعه کشور حضور ندارند؟
- اصناف و مدیران صنفی عموما و علی الخصوص در گذشته نگاه کلان نگر و اشراف به مسائل روز نداشتهاند. نبود تحصیلات آکادمیک و زبان مشترک با دستگاههای تقنینی و اجرایی و ارتباطات موثر از مشکلات مدیران تشکلات صنفی است. اصناف نسبت به تعاملات برون مرزی و آینده نگری باید جدیت بیشتری انجام دهند تا همین طور که شما میگوئید بتوانیم در سیاست گذاریها، تدوین برنامههای توسعه کشور، ارتباط با سازمانها، وزارتخانهها و سایر مراکز موثرتر باشیم.
- از نظر تشکیلاتی و ارتباط درونی اصناف با هم چطور آیا سازماندهی اتاقهای اصناف در کشور و نحوه و میزان ارتباط اتاق با اتحادیهها مطلوب است؟
- مسلماً با نقطه مطلوب فاصله زیادی داریم اما خوشبختانه اگر یک منحنی رشد ترسیم کنیم در مجموع طی سالیان اخیر جهت منحنی رو به بالا و مثبت است. گرچه در اتحادیههای مختلف تفاوتهای زیادی دیده میشود مثلاً در اتحادیه صنف الکتریک از هفت نفر هیئت مدیره دو نفر فوق دیپلم و چهار نفر لیسانس دارند و میانگین تحصیلات در صنف بسیار بالاتر از برخی صنوف است. اجازه بدهید این را بگوئیم که به لحاظ ساختار قانونی رایها ارزش مساوی دارند بنابراین ممکن است در تشکیل هیئت رئیسه اتاق اصناف تهران، یا اتاق اصناف استان تهران یا هر شهر دیگری الزاماً شایسته سالاری اتفاق نیفتد. با اینکه در مشاغل مختلف برحسب ضرورت شغلی افراد دارای تفاوتهای زیادی در تحصیلات، در وجهه اجتماعی و نگرش و سطح درک متفاوت هستند اما در مجموع با وجود امکانات جدید و وسایل ارتباطی موجود سهلتر مثل رایانه و اینترنت در حال تحول هستیم.
- شما در اتحادیه خودتان توانستید از افراد صنفی موفق، با تحصیلات و تجربه بیشتر بهرهمند شوید؟
- خوشبختانه در اتحادیه ما میزان همکاری اعضاء بسیار مطلوب است و اعضای فرهیخته زیادی داریم. روزی که بنده وارد اتحادیه شدم برای پرداخت حقوق کارمندان اتحادیه مشکل داشتیم. اما امروز میبینید ساختمان مستقل و نوساز ساختهایم، امکانات و تجهیزات کافی فراهم کرده، تشکلات جانبی مثل خیریه و صندوق قرض الحسنه داریم و کارهای بسیار زیادی هم انجام شده است. بنظر من مدیریت سالم، فهیم و مطابق علم روز میتواند مجموعه اصناف را متحول کند. اما یک نکتهای هم وجود دارد؛ کسی که وارد هیئت مدیریه اتحادیه یا اتاق میشود واقعاً باید امور شخصی خودش را فدای مسئولیتی که پذیرفته است بکند. تمام روزهای هفته ما درگیر کارهای اتحادیه و اتاق و بازرسی هستیم.
- فکر نمیکنید به همین دلیل است که برخی از افراد با صلاحیت نمیتوانند مسئولیت اتحادیهها را بپذیرند؟
- البته بهرحال وقتی انسان کار مفیدی برای اجتماع، همکاران و مردم انجام میدهد، لذت میبرد و واقعاً این کار شیرین است گرچه به لحاظ مادی منافعی ندارد. خصوصا الان، چون در ابتدای انقلاب و دوران جنگ که تعاونیها فعال بودند عدهای میگفتند که اینها برای جیب خودشان کار میکنند در حالیکه صادقترین اعضای صنوف در خدمت رسانی پیش قدم هستند. البته شاید الان هم بعضیها بگویند مثلاً رئیس اتحادیه با دستگاههای دولتی و امثال آن ارتباط برقرار میکند و منافع شخصی خود را تأمین میکند اما واقعاً این طور نیست. اعضاء میتوانند خیلی شفاف عملکردهای ما را رصد کنند. حقیقتاً جایگاه اتحادیهها باید خیلی بالاتر از آنچه امروز میبینیم باشد. رئیس اتحادیه یا هیئت مدیره اتحادیه به عنوان یک شخصیت حقوقی و اجتماعی باید با ادارات و سازمانها محلی، منطقهای و حسب مورد کشوری گفت و گو و تعامل برقرار کند و از موضوع منافعی گروهی و مسئولیت اجتماعی مطالبات صنف مربوطه مطرح نماید.
- به عنوان مسئول بازرسی اتاق اصناف تهران، وضعیت رعایت قوانین کسبی را در واحدهای صنفی چگونه میبینید؛ آیا در حد مطلوب است
- ما ۳۳۰ بازرس زیر نظر اتاق اصناف تهران داریم که مرتباً در حال بازرسی هستند و وضعیت بازار را رصد میکنند اما واقعاً مشکلات زیاد است. مثلاً به عنوان نمونه نصب اتیکت قیمت جز در برخی صنوف خاص رعایت نمیشود. اما چون جرایم ناچیز و غیر بازدارندهای برای این تخلف وضع شده است و از طرفی فرآیند رسیدگی به تخلفات و صدور حکم طولانی است عملاً اصلاحات کند و نامحسوس میشود. باید قوانین و آئین نامهها و همچنین فرآیندها بازبینی و بروز شوند.
- به عنوان آخرین سوال اتحادیهها یا اتاق اصناف برای ارائه خدمات رفاهی و بالا بردن منزلت شغلی اصناف برنامهای دارند؟
- به صورت مستقل و خودجوش برخی اتحادیهها امکاناتی در زمینههای رفاهی و خدماتی برای اعضای خود فراهم کردهاند اما ساماندهی شده و متمرکز نیست و امیدواریم بتوانیم در آینده برای چنین مواردی برنامه ریزی و اقدام کنیم. این شاءاله نشریات صنفی بتوانند روابط تشکلهای صنفی و زیرمجموعههای خود را افزایش و استمرار دهند تا از همه ظرفیتهای اعضای صنوف بهرهمند شویم.
