تصور کنید که اگر آخرین روز سال آخرین روز عمر ما بود و مردم در آغاز سال نو ما را به آرامستان میبرند و… نماز بر ما میخوانند و … و در نهایت ما میمانیم و آنچه از دنیا آوردهایم.
مطابق آیات شریفه قرآن کریم، ما تقاضا کردیم که دوباره به دنیا بازگردیم، شاید که عمل صالحی(کارخوبی که با نیت خوب انجام شود) بجا آوریم و از عذاب الهی نجات یابیم. حال فرض کنیم خداوند پذیرفت و ما را به دنیا بازگرداند.
پس از اولین روز کاری سال ۱۳۹۶ فقط فرصت محدودی داریم که رفتار پسندیده، عاقلانه و منصفانه به انگیزه جلب رضای خداوند انجام دهیم.
یعنی اگر حرفی زدیم یا سکوتی اختیار کردیم، اگر قولی دادیم یا گرفتیم. اگر خرید کردیم یا فروختیم. فقط این را لحاظ کنیم که خداوند رضا باشد. در ملاقات بعدی به خدا عرض کنیم اینها کارهایی است که مطابق درک، فهم، وجدان و دستور تو انجام دادهام، از من بپذیر. اگر ذهن و روحمان را در چنین فضایی قرار دهیم، یقیناً دیگر بدعهدی، نامهربانی، مشکلات روزمره، داراییها، عیوب دیگران، نادانیها و هیچ امر دیگری برایمان مهم نیست. فقط سعی میکنیم خودمان خوب باشیم. اصلاً بدیهای دیگران کاری نداریم حواسمان ششدانگ ، جمع کار خودمان است که خطایی، ظلمی و ناراستی از ما سرنزد. هول داریم که در داخل آتش نشویم و شوق داریم که به بهشت برویم. در کنار بهترین بندگان خدا، رسولان اوصیاء و اولیاء باشیم. خدا از ما راضی باشد. این هول و آن شوق آن چنان حرکت و جهت به ما میدهد که خواب و خوراک، پوشاک، مقام، ثروت و هرچیز دیگری بیاهمیت میشود. مگر آنکه ما را به خدا نزدیکتر کند.
میبخشیم و خوشحال میشویم. دوست داریم و کینه، دشمنی و ناحقی نمیکنیم. سرمان فقط بهکار خودمان است. در هرجا و بههرکس که بتوانیم، کمک میکنیم و پاداشی از غیرخدا نمیجویم.
لحظه، لحظه فکرمان، وسعت نگاهمان، ظرفیت وجودمان افزوده میشود. مهربان میشویم. عصبانیت از ما دور میشود کسی جرات نمیکند پیشنهاد کار نادرستی به ما بدهد اگر نصیحتی کنیم شنیده میشود . اصلاً همه دنبال ما میآیند، باورمان میکنند. میشویم نشانه خدا و خدا نشانه خود را حمایت میکند. ترس از وجود ما میگریزد و نگران هیچچیز نیستیم مگر دوری از خدا که چون در آغوش او هستیم، دیگر آرزویی نداریم. «لاخوف علیهم ولاهم یحزنون»
غلامرضا بخشی زاده
رییس اتحادیه صنف فروشندگان لوازم یدکی خودرو و ماشین آلات تهران