راساس آمارهای ارائه شده در گزارش های مالی سالانه به طور متوسط هر ایرانی ۱۰ میلیون تومان یارانه پنهان می گیرد.عمده یارانه های پنهان در نان، کالاهای اساسی، دارو،گاز،برق،بنزین،گازوئیل وچندمورد دیگراست.
اما اینجا یک نابرابری بزرگ وجود داردبدین معنی که هرکه بیشترمصرف کندسهم بیشتری ازاین نوع یارانه خواهد داشت.بنابراین فقرا و دهک های پائینی و میانی بسیار کمتراز دهک های بالایی بهره مند خواهندشد.یک توجیه این است که بالاخره در گردش کار و دور دوم چون قیمت کالاها و خدمات متاثر از این یارانه است عملاً همه بهره مندی نسبتاً همسان خواهند داشت.اماواقعیت به هیچ وجه این طور نیست.کسانی که می توانندزندگی مفرح تری داشته باشند ومصرف بالاتری کنندبطور طبیعی مستقیماً یا غیر مستقیم از این نوع یارانه بهره مند می شوند.بنابراین دولت باید با شیب ملایم وبرنامه ریزی این یارانه راحذف کرده ودر ازای آن زیرساخت های عمومی وصندوق های ملی که ثروتی بین نسلی هستند را تقویت کندودرکوتاه مدت نیاز پوشش های بهزیستی و حمایتی از اقشارنیازمند را افزایش دهد.خصوصا اینکه بخشی از این یارانه به همراه کالاهای صادراتی به غیرایرانیان تعلق می گیرد.
