همواره شنیده ایم که اصناف و به ویژه صنف فروشندگان لوازم یدکی اتومبیل و ماشین آلات ظرفیت و توانمندی بالایی دارند اما از آنها استفاده نکرده است. گاهی اعداد و ارقامی هم اعلام می شود. مثلا بیش از ۲۳ میلیون نفر از جمعیت کشور زیر گروه اصناف هستند یا به ازای هر ۳۵ نفر یک واحد صنفی وجود دارد. با این حال باید توجه داشته باشیم که این موارد صرفا ارقام و اعدادی هستند که نمی توان به آنها اکتفا و یا اتکا کرد، مگر آنکه مرجعی رسمی و بر اساس متد علمی مشخص آنها را استخراج و اعلام کند. در مرحله بعد به فرض صحت این ارقام، سوال این است چرا از این همه ظرفیت استفاده نشده است؟
وقتی اغلب افراد جامعه بر این باورند که مدیریت دولتی کارآمد و اثربخش نیست و برای رفع مشکلات باید کارها به دست مردم سپرده شود، پس چرا اصناف که غیر دولتی هستند نتوانسته اند از تواناییهای خود استفاده کنند؟ پاسخ فرافکنانه به پرسش بالا، که معمولا نیز شنیده میشود این است که: محدوده اختیارات قانونی اصناف کم است. اما آیا از خود پرسیدهایم چقدر آمادگی پذیرش مسئولیت بیشتر را داریم؟ آیا شرایط مناسب برای سازماندهی داخلی در ما وجود دارد؟ آیا چشم انداز و برنامه ای برای دستیابی به اهدافمان ترسیم کرده ایم؟ آیا اساسا اهداف معین و تعریف شده ای داریم؟ پاسخ همه سوالات را به مسئولین اصناف وا میگذاریم و فقط چند نکته را تذکر میدهیم:
اولین گام برای توسعه، تبیین چشم اندازها و تعیین اهداف ممکن الوصول بر اساس شرایط و ظرفیت ها است. پس از آن باید طراحی برنامه های لازم برای رسیدن به اهداف انجام گیرد. در این صورت میتوانیم بررسی کنیم که نیاز به چه اختیارات و امکاناتی داریم و به دستگاههای قانونگذاری و اجرایی اعلام کنیم. اصناف این ظرفیتها و تواناییها را دارند. انتظارات و درخواستهایشان را هم بیان کنیم و بعد بخواهیم در فضایی مسئولانه، هوشمندانه و پیشبرانه اختیارات لازم را به ما بدهند و مسئولیت و نتایج متناسب را طلب کنند. امروز اصناف باید پیشگام توسعه و اقتصاد مقاومتی باشند چون آمادهترین بخش اقتصادی کشورند.
