گفت و گو با آقای ایزدی عضو هیئت مدیره اتحادیه
- جناب آقای ایزدی شما ۶ دوره در هیئت مدیرۀ اتحادیه حضور داشتهاید. یعنی ۲۴ سال است که در خدمت اعضای صنف هستید. تعریف شما از اتحادیه چیست؟
اتحادیه، تشکلی صنفی است که بر اساس قانون نظام صنفی تشکیل شده است. بودجۀ آن از سوی اعضاء در قالب ورودیه و حق عضویت سالانه و کمک های داوطلبانه تأمین می گردد. نهاد ناظر برای اتحادیه اتاق اصناف تهران و بالاتر از اتاق اصناف ایران است.
آنچه در این میان مهم است موضوع انتظارات از اتحادیه و اختیارات اتحادیه است. که باید بگویم تناسب خوبی با هم ندارند. اعضا خود را وابسته به تشکلی قانونی می دانند که باید از حقوق ایشان در همه جا و شرایط دفاع کند. اما قانون اختیارات و ابزارهای لازم را در این موضوع به اتحادیه نداده است.
- منظورتان چه نوع حقوق و منافعی است؟
اعضاء بصورت جمعی حقوقی دارند. ما یک صنف هستیم که باید از آینده شغلی خود مطمئن باشیم. باید امنیت شغلی داشته باشیم. اگر یک کسی یا یک سازمانی (منظورم شخص حقیقی با حقوقی است) به حقوق جمعی و منافع حقّه ما تعدی کرد بتوانیم از آن دفاع کرده و رفع تعرض کنیم. مثلاً در مورد سازمان آب که پیش آمد و خوشبختانه اتحادیه توانست اقدامات خوبی انجام دهد. اعضاء در این گونه موارد انتظار دارند.
- خوب چرا می گویید اتحادیه نمی تواند کار زیادی انجام دهد؟
چون خیلی مواقع ما دیر متوجه موضوع می شویم. یعنی وقتی مشکلی پیش می آید فوراً اتحادیه در جریان قرار نمی گیرد. از طرفی دیگر همین موضوع سازمان آب را ما بیشتر بر اساس روابط کار جلو بردیم.
- پس اعضاء باید رابطۀ خود را با اتحادیه افزایش دهند؟
بله. واقعاً نیاز است که مرتباً اعضا ایده ها و پیشنهادهای خود را بگویند . ما به عنوان هیئت مدیره دنبال راهکار باشیم. چون برای خیلی از مشکلات میتوانیم با مسئولین مربوطه تماس بگیریم و طرح موضوع کنیم و ان شاءالله راه حلی پیدا شود که به قول امروزی ها برد – برد باشد. اما نباید از یک نکته هم غافل شد. بعضی از موارد مشکل شخصی است و مربوط به همه اعضا نیست. در این مواقع اتحادیه اگر بتواند اقدام می کند اما مسئولیت ما پیگیری اموری است که به همۀ اعضا مربوط می شود.
- یک اتحادیه با ده هزار عضو می تواند کارهای بزرگی انجام دهد. به نظر شما عملکرد هشت دوره هیئت مدیره های بعد از انقلاب چگونه بوده است؟
خوب اگر واقعا ما از اول به این فکر بودیم که باید برای آیندۀ صنف و شرایط مختلف آن برنامه ریزی کنیم و مثلاً یک سند چشم انداز تدوین کنیم و هدف گذاری های بلندمدت و میان مدت داشته باشیم، امروز می توانستیم ارزیابی کامل و دقیقتری از عملکرد اتحادیه داشته باشیم. اما این فکر در هیچ یک از اتحادیه های صنفی نیوده است و این تاحدی هم به دولت بر می گردد که از اتحادیه ها مسئولیت بیشتری بخواهد و نقش پر رنگ تری به آنها بدهد. علی ایحال فکر می کنم الان وقت آن رسیده است که هیئت مدیره یک سند چشم اندازی برای آینده صنف و دورنمایی از وضعیت پیش رو براساس تحقیقات و مشورت با خبرگان صنفی، اقتصادی و سیاسی تهیه کند و به اعضا اطلاع رسانی نماید. تا اولاً اعضا بتوانند خود را تا حدی برای آینده آماده کنند و ثانیاً اتحادیه نیز برنامه ریزی مدون و حساب شده تر، قابل دفاع و ارزیابی داشته باشد.
- به عنوان یکی از اعضای پیشکسوت و با سابقه اتحادیه و هیئت مدیره، مهم ترین مشکل صنف را در چه چیزی می بینید؟
به نظر جامعه رشد کرده و بزرگ شده است. به تبع آن صنف نیز گسترده شده علی الخصوص افراد جدیدی وارد آن شده اند که روش های قبلی کسب و کار را نمی دانند یا قبول ندارند. اشتهای فراوان برای رسیدن به همه چیز آن هم در کوتاه مدت با کمترین زحمت در خیلی از جوانان دیده می شود. خوب روابط اجتماعی، عاطفی و حتی مذهبی رقیقتر شده است و به نظر می رسد همه چیز خراب شده و اوضاع خیلی بد است. بلکه می گویم تغییرات زیادی ایجاد شده که دوره قدیمی دیگر گذشته است و دوره جدید هنوز کاملاً مستقر نشده است. بنابراین نابسامانی دیده می شود. حالا در قالب اجناس تقلبی، کم کیفیت یا بد حسابی و بی توجهی به قول وقرارهای شفاهی. چون باید حرف کاسب سند باشد حتی از سند بالانر چون تمام شخصیت او پایبندی به سخن و قولش است.