مردم از خودروسازان چه می خواهند
سال ۱۳۳۵شرکت جنرال موتورز وارد ایران شد که بعد به شرکت پارس خودرو تغییر نام یافته و در دهه چهل بزرگترین خودروساز این با نام ایران ناسیونال پا به عرصه وجود گذاشت پس از انقلاب و در ابتدای دهه ۶۰ وزرات صنایع سنگین سه رویکرد را در خودروسازی در پیش گرفت:
الف-افزایش تولید
ب-خود کفایی در ساخت قطعات
ج-بهبود کیفیت
پس از ده سال به دلایل مختلف از جمله جنگ و نبود توان سرمایه گذاری داخلی، ضعف فن آوری نتایج سیاست گذاری فوق الذکر حاصلی در پی نداشت. در دهه هفتاد که کشور به دنبال جهش اقتصادی و باز سازی بود برای نخستین بار برنامه کلانی از سوی وزارت صنایع تهیه و ابلاغ شد و شرکت های مدیریتی، نظارتی، حمایتی، و بازرسی کیفیت و طراحی در سطوح و اندازه های متفاوت تشکیل شد. ده سال بعد یعنی در دهه هشتاد خودروسازان با استفاده از عزم دولت و نیاز بازار به تولید انبوه خودرو با قطعات داخلی پرداختند. کاهش کیفیت اولین عارضه این دوره بود و نبود تنوع در خودروهای تولیدی که تا حدی با ورود سمند و تیبا و فشار بر قطعه سازان داخلی تا حدی اوضاع بهتر شدن اما خودروسازی ایران سرعتی بسیار اندک در مقابل رشد فن آوری های خودرو جهانی داشت لذا مردم در مجموع رضایتی از وضعیت خودروسازی نداشتند. انتظار آنها بهبود مستمر تولیدات، خدمات پس از فروش، احترام به مشتری ، شرایط آسان و متنوع فروش، نوع آوری در فیس لیفت (تغییرات بدنه خودرو) و پلت فرم ها و آپشن ها بود که هیچکدام در حد انتظار مردم نبود البته در دهه های ۶۰ و ۷۰ چند مرتبه تحقیقاتی صورت گرفت که نتیجه آن غیر اقتصادی بودن تولید خودرو در کشور بود اگر تمامی شرکت های خودروسازی و قطعه سازی تعطیل شده و خودرو ساخته شده با کیفیت بالا وارد می کردیم در مجموع اقتصاد کشور منافع بیشتری بدست می آورد اما سیاست گذارانی هم مخالف این عقیده بودند و امکان دستیابی به جایگاهی در خور در صنعت خودرو سازی در جهان را برای ایران امکان پذیر می دانستند خصوصاً اینکه خودروسازان هر چه تولید می کردند بفروش می رفت البته از جهتی خودروسازان می گویند طی ۱۳ سال گذشته در حالیکه قیمت خودرو ۵/۲برابر افزایش داشته است سایر کالاها و خدمات حدود ۱۱ برابر شده است و این مزیت خودروسازان ایرانی تلقی می شود.
بهر تقدیر امروز مجموعه صنعت خودرو در کشور به گونه ای است که حذف آن ممکن به صلاح به نظر نمی رسد اما می توان با توجه به شرایط پسا توافق که ان شاء الله به پسا تحریم منجر شود و ایجاد فرصت های تازه اولاً اصلاحاتی نظیر اصلاح ساختار مالی و انسانی شرکت های خوروساز، اجرای صحیح اصل خصوصی سازی، توجه به بازار منطقه ای، اصلاح رویه های مشتری مداری و در ثانی همکاری با سرمایه گذاران خارجی صاحب برند شرایط صنعت خودرو در کشور را متحول کرد که در این صورت خواسته مردم که تناسب قیمت، کیفیت و خدمات در کنار تنوع است محقق خواهد شد.
