چهار «ت» طلایی توانایی، تحمل، تفاوت، تفاهم
زندگی در فضای تفاهم و همدلی زیبا و دلپسند است و کمتر کسی پیدا می شود که صلح و آرامش و همدلی و تفاهم را نخواهد. تفاهم لزوماً به معنای هم نظر بودن نیست بلکه تفاهمی ارزشمند است که در همین اختلاف نظر، همدلی برقرار باشد. تفاوت در انسان ها بدیهی و غیر قابل اجتناب است و همین تفاوت ها جنبه زیبای زندگی است و در عین حال ریشه ی تنش و سوء تفاهمات نیز همین تفاوت ها دانست. تصور دنیایی که در آن آدم ها همه شبیه هم باشند و تفاوت نداشته باشند تصویری کسالت آور و غیر قابل تحمل است پس باید تفاوت ها را پذیرفت و خدا را به خاطر آن شکر کرد و از او مدد خواست تا شناختی به بشر بدهد تا در سایه آن بتواند به تفاهم و همدلی برسد. نکته مهم این است که بدانیم تفاوت ها، تضاد و تخالف نیست. اینکه من با دیگری تفاوت دارم نباید موجب شود که فکر کنم من با او مشکل دارم و مخالف هستم. تفاوت را باید یک فرصت دانست نه یک تهدید، برای تبدیل شدن تفاوت به فرصت باید توانایی خدادادی را به کار گرفت. توانایی که منشاً آن عقل سالم است. یک متفکر سالم می داند که صبر و تحمل کلید حل مشکلات است. کافی است پیرامون مسئله کمی فکر کند آنگاه بصورتی کاملاً منطقی در می یابد که تفاوت در دو نفر می تواند موجب هم افزایی شود در یک سازمان همین تفاوت هاست که باعث انجام امور می شود یعنی جمع انسان ها قدرتی فراتر از یک انسان را ایجاد کرده است. در ریاضیات ۱+۱ برابر ۲ است امّا در یک سازمان بسته به این که با تفاوت ها چگونه برخورد شود حاصل می تواند بزرگتر از ۲ باشد. در بعضی حالت ها ۱+۱ حاصلش از یک هم کمتر است و این دقیقاً زمانی است که تفاوت ها ایجاد تنش و مزاحمت کرده است. اما وقتی تفاوت ها را درست چیدمان کنیم با هم یک پله ای می سازند و نتیجه اش وسیله یی برای صعود است. نکته مهم توانایی تحمل نظر متفاوت است. با کمی صبر و تحمل دریچه یی جدید از فهم حقایق هستی به روی گشوده می شود. از اینجا به بعد زندگی زیبایی های خود را به ما ارزانی می کند و انگیزه یی دو چندان برای تحمل نظرات متفاوت به ما می دهد
